While I’m reading my old diary… bigla kong naalala yung GAGO kong best friend… my best friend for almost 6 years who choose his girlfriend than me.
Hindi ako nagsisisi kung bakit ko sya ipinakilala sa girl na yun… maybe they were destined na mag meet. Ang kinagalit ko lang naman kasi is… mas pinaniwalaan nya pa yung girl na ilang buwan or araw ( I dunno kung ilang araw nya lang niligawan yun) nya lang nakikilala kaysa sa akin na since high school eh kakilala nya and he knows na hindi ako nagsisinungaling.
This is not the first time we fight but this is the serious fight we had. I think the first argument is also a about a girl. Sa first fight I’m pretty sure that I am right and tama ang reason ko why I don’t want the girl for him. HALER! Halos lahat ata ng guys sa school eh crush nya eh... except kay ________at sa kanya. We didn’t talk for almost 2 months because of that. Nagkabati lang kami because the girl talked to me and jay called me and everything’s back to normal.
As far as I know… mabait akong kaibigan hindi ako traydor. All of his secrets hindi nakakalabas sa iba except siguro sa barkada… na alam ko naman nashare na nya yun.
If my friend has a problem.. problema ko rin…kahit financial, family, school, etc.
I helped him with academics… and I think kung hindi sa pagpupuyat at pagpapakapagod ko magsulat sa notebook nya at gumawa ng mga special projects nya sa school…. Hindi sya makaka graduate! At kung hindi sa akin… addict na sya (well I think addict na sya ngayon). I also helped him in financial problem. Eh sya ano nagawa nya sa akin? Taena nya… wala… kung di pa ko magtetext sa kanya…na kailangan ko ng kausap… hindi magtetext o hindi magpaparamdam. Problems ko… ni wala nga syang nabigay na payo except na lang siguro nung bigla akong nagparamadam at nagsabi na gusto ko ng mamatay! Napaisip nga ako eh… bestfriend ba nya ko talaga.
Hindi sa panunumbat sa mga nagawa ko sa kanya… pero sana naisip naman nya yung pinagsamahan naming... hinayaan nya na masira yung friendship naming.. because of that flirt stupid girl.. which I think… hanggang sa buong pharma eh kumalat yung issue na yan… I remember my teacher ask me “Anna, bakit mo pinaiyak si _____?” HALER! Pano nila malalaman ang nangyari saming tatlo kung hindi nya sinabi! Putang ina!… grrrrrr…. At bakit sya may lakas ng loob pa syang pumasok ng classroom…na umiiyak! Putang ina kung ako yan!… hindi ako papasok… dahil baka pag tsismisan pa ko!… maybe gusto nyang kaawaan sya at pag tsismisan sya!
Now its been 3 years since that incident…hanggang ngayon hindi pa ko nakikipag usap sa kanya. Sometimes, pag kausap ko yung friend ko… nagkwekwento sya about him... pero… wala na kong paki. Sinasabi ko lang, “bahala na sya sa buhay nya.” Naalala ko last year I think November 18 yun one of my friend texted me asking “If ever na bigyan kayo ng pagkataon na mag usap at mag bati… gagawin mo ba?” ang sagot ko “ayokong magsalita ng tapos dahil baka balang araw isuka ko rin yung sinabi ko… ang masasabi ko lang I don’t think… this is not the right time na magkaayos kami… if GOD wants us to be friends again… sya mismo ang gagawa ng paraan… but sad to say I don’t believe in God anymore!”
Ngayon, kung tatanungin uli yan sakin ng mga kaibigan ko… yan pa rin ang sagot ko.
At tsaka matagal ko ng kinalimutan na may isang JAY JEROME BUCE akong naging best friend!
Wow! Sa loob ng 3 taon ngayon ko lang nalabas lahat ng sama ng loob sa nangyari. Dati dati… if ever na napaguusapan yang issue na yan… pahayap lang ako magkwento… pero… since gusto ko ng kalimutan lahat ng nangyari at malapit na rin akong mawala sa mundong to… I think… it’s the right time na sabihin ko na yung lahat ng sama ng loob ko about that incident.
-prue_taz-
(copy/paste from my multiply)